Na skraju drogi stojąca, zmarznięta, pochylona wierzba staruszka –

przygląda się przez lata światu w zadumie…

Przeżyła już wiele chwil w mrozie, ulewie i skwarze –

chce swe doświadczenie i

Pożółkłe liście unosi pędzący wiatr,

który jeszcze wczoraj pieścił swym podmuchem szczyt Tatr…

Kolorowy dywan rozścielił się nam pod nogi,

a ja, a ja, z dala od Ciebie w myślach

W grudniową noc czar niepojęty gwiazdy jawi się na niebie…

A ja wśród nocnej ciszy pełen radości spieszę dziś do Ciebie!

Zasiądziemy razem do wigilijnego stołu,

dzieląc się opłatkiem, radością

Gdy idziemy parkową alejką, kasztany z drzew nam spadają na głowy,

jesień ogołaca je z listowia – pozbawia urody!

Wśród szarych dni wierzba płacząca roni deszczu łzy…

A ja chcę

Wybierz się ze mną na leśny spacer – a z pewnością pokochasz piękną jesień!

Spójrz wokół, ile barw dla Twych oczu niesie…

Oczaruje Cię swoim blaskiem, pięknem kolorów i niesamowitymi

Tyś – o Maryjo – jak piękny majowy poranek

o cudownym niebiańskim zapachu, jak świeżość pierwszej, wiosennej zieleni…

Niepokalana, najczystsza, me serce raduje, a troski życia i ludzkie trudy w

Wracam myślami w dziecięce lata i widzę Cię

Kochana Mamo, jak nieraz w noc ciemną,

z troską i miłością czuwałaś nade mną…

Dziękuję Ci Mamo za to, że mnie zawsze

Chcę spacerować z Tobą w blasku księżyca,

niech każdy jego promyk moją miłość do serca Twego przemyca…

Nim ranek się obudzi i zgasną gwiazdy na niebie –

ja z krainy

Wiosenny bukiecik konwalii śnieżnobiałych i pachnących fiołków włożę w Twoje dłonie,

niech w naszych sercach piękna jak wiosna miłość nieustannie płonie…

A ich zapach dawne sny znów obudzi w mej

Każda pora roku ma w sobie wiele uroku…

A jednak wiosną jest szczególnie pięknie w dzień, a nawet o zmroku!

Jest w niej tyle życia i ożywczej radości,

w duszy