Mój Boże jedyny, dziękuję za łaskę,

jakiej z Twojej ręki dzisiaj dostąpiłam.

Wiesz – byłam niegodna, Ty nie odtrąciłeś!

Pomimo podłości znów przytuliłeś.

 

Dzisiaj wiem, że widząc, jednak byłam ślepa.

Bałam się tak bardzo, a nie było trzeba.

To zbyt mała wiara hamowała serce.

Przecież kocham ludzi, lecz Ciebie najwięcej.

 

Zawsze jesteś świadkiem, co ma ręka czyni.

Widziałeś strach w oczach przed bramą świątyni.

Wiesz dobrze mój Boże, że pod Twą Obronę,

polecam swą duszę i chwile minione.

 

Wiem, że dobrym słowem, zmniejszę Twe cierpienia,

zwłaszcza, kiedy cierpisz za me przewinienia.

 

Świadectwo: Pacjentka – pacjentka: Danuta z Bytomia!

o. Sergiusz Ślęzak