Jesień życia przeplata się z jesienną, uroczą porą,

która o nas pamięta i odwiedza nas co roku –

boć to przecież wspaniała Dama, pełna uroku!

Słońce już wcześniej gasi swój blask i przyspiesza kroku

i z każdym dniem bliżej jest już do zmroku!

 

Pada deszcz – łzy wylewa, kołyszą się na wietrze drzewa.

Piękno barw, koloru tęczy, blask słoneczny już tak nie męczy.

W sadzie jabłka się rumienią… –

ponury nastrój Ci odmienią!

 

Jesień do mego okna  z ciekawością zagląda,

w błyszczących szybach jak powabna Dama się przegląda.

Widzisz – przyszła jesieni pora i pustoszeją już wokół nas z wolna łąki i uprawne pola…

Czy zauważyłeś jakich wspaniałych kolorów nabiera przydrożna wierzba i topola.

 

Wiatr tańczy z kolorowymi liśćmi, wiruje z nimi, popisując się wspaniałymi piruetami!

Spadając, tworzą dywan różnobarwny śliczny, delikatny – w sam raz dla młodej Panny.

A na drodze znajdziesz już często liczne kałuże…

Spójrz – zwiędły już na klombie niegdyś piękne róże.

o. Sergiusz Ślęzak