Nad katyńskim lasem słychać płaczu głosy,

które wołają o prawdę, krzycząc wniebogłosy!

Leżą tu żołnierze polscy zamordowani przez oprawców skrycie,

zasypani w dołach – nie pochowano ich należycie!

 

Minęło już siedemdziesiąt lat, jak historię katyńskiego mordu

opowiada nieustannie wierny towarzysz żołnierzy,

świszczący nad mogiłami wiatr!

Niegdyś cicho szemrząc, nieco skrycie,

a teraz woła, a teraz krzyczy – tak jak trzeba – już należycie!

 

Choć minęło już tyle lat… –

niech dowie się o tej zbrodni cały świat!

Przypomina Tobie i mnie, prawdy ukryty ślad,

że w katyńskim lesie Rosjanie wymordowali

inteligencji narodu polskiego kwiat!

 

Kłamali Rosjanie – nasi „przyjaciele”,

okłamywali nas rodacy – a byli i tacy –

i to nie kilku, lecz było ich bardzo wiele!

Oni to sprzedali Prawdę jak Judasz swego Pana,

bo im było wygodnie, gdyż na wschodzie nie w Narodzie

mieli swego pana!

 

Niszczyli w nas tęsknotę za prawdy nadzieję –

lecz prawda zwycięża, choć nie zawsze szybko,

o tym uczy historia, potwierdzają dzieje!

W obliczu tragedii narodowej : Pytam Cię dziś człowiecze ?

Kto przed blaskiem Prawdy zdoła się ukryć,

kto, powiedz,  przed Nią uciecze?

 

Kielce, 12. 04. 2010 r. o. Sergiusz Ślęzak