Minęło już tyle lat…!

Drukuj

Minęło już pięćdziesiąt lat – pytam, co mi przyniósł Świat?

Jedno wiem – różnych chwil było wiele, a czasu cały szmat!

Pochłonęła go wieczność – historia osnuła pajęczyną,

a ja przywołuję nutę wspomnień, dla mnie niejedyną.

 

Czas uciekł jak złodziej, którego nie złapię już.

Muszę iść dalej wśród radości i życiowych burz!

To co było – już nie wróci,

nostalgię, a może i żal me serce w ciszy nuci?

 

Czas się zatrzymać, spojrzeć za siebie –

choć myślami nieraz jestem ponad ziemią,

a spojrzeniem goszczę w niebie!

Ileż było słów niewypowiedzianych – radością tchnących,

a ile rany zadających?

Ileż łez wytoczyły oczy me –

były wśród nich dobre, a może i złe?

 

Konwalie już opadły, zwiędły piękne róże,

ja dziś w przeszłość się zapatrzę –

ze wspomnień się wynurzę!

Wiem, że czas przybliża mnie do życia kresu,

zdążam do niego, choć nie znam wieczności adresu!

 

Nie opuszczaj mnie Panie, gdy zgubię się na drodze,

pozwól mi wrócić do Ciebie – doświadczyłem nieraz życia srodze!

Dziś dziękując, wszystko oddaję Tobie – mój Boże,

wierzę, że doświadczę miłosierdzia –Twa łaska mnie wspomoże!

 

Na dworze majowo, pięknie, choć dziś chłodny wiatr wieje,

ja się jednak raduję, bo wiem, że Twa miłość serce me ogrzeje!

o. Sergiusz Ślęzak

Ten wpis został wyświetlony 2,094 razy