„Nad Twoją białą mogiłą

białe kwitną życia kwiaty

O, ileż lat to już było bez

Ciebie –duchu skrzydlaty.

 

Nad Twoją białą mogiłą,

od lat tylu już zamkniętą,

spokój krąży z dziwną siłą,

z siłą, jak śmierć – niepojętą.

 

Nad Twoją białą mogiłą

cisza jasna promienieje,

jakby w górę coś wznosiło,

jakby krzepiło nadzieję.

 

Nad Twoją białą mogiłą

klęknąłem ze swoim smutkiem –

o, jak to dawno już było –

jak się dziś zdaje malutkim.

 

Nad Twoją białą mogiłą

O Matko – zgasłe Kochanie –

me usta szeptały bezsiłą

– Daj wieczne odpoczywanie”

 

 

 

Św. Jan Paweł II