Uśmiechnij się już – proszę Cię – nie bądź zła!

Proszę – nie strasz mnie – nie rób takiej ponurej miny i nie przypominaj mi groźnego lwa.

Słyszysz? Ptaszki radośnie śpiewają, wiosnę nam ogłaszają… –

na miły spacer swym cudownym śpiewem z gracją nas zapraszają!

 

Pozdrawiam Cię więc w takt kroczącego po niebie słońca,

pływającego z dostojnością łabędzia i pędzącego do lasu zająca…

Przesyłam Ci uśmiech kolorowy jak na niebie tęczę,

kładąc u Twych stóp tulipanów naręcze…

 

Twój uśmiech leczy serca mego ranę –

uczy mnie żyć z tym, co jest mi dane – choć nie wiem, co jest nieraz grane!

Nie ma chwili, bym nie myślał o Tobie…

Twój obraz przebywa w moim sercu i gości każdego dnia w mojej głowie!

Jesteś w moich snach i przychodzisz w nich do mnie….

 

Więc pozdrawiam Cię promykiem wiosennego słońca –

pozdrawiam Cię piosenką miesiąca – co serce Twe raduje i humoru Ci nie psuje!

Życzę Ci  – Ukochana – dużo radości oraz nieustannego pokoju ducha… –

uśmiechu na Twej buzi od ucha do ucha!!!

 

W moim sercu zrodziła się dziś radość i ochota nowa.

Na falach wiatru płyną do Ciebie me ciepłe i pełne uśmiechu słowa!

Widzisz – niebo już pełne gwiazd, zasypia ukołysany świat –

czy wiesz, że my znamy się już wiele lat…?

Ja tęsknię i biegnąć chcę dziś do Ciebie… –

gdy będziemy już u siebie, będziemy żyć jak w niebie!

o. Sergiusz Ślęzak