W żalu wyrzekłam słowa, których dziś żałuję,

przyjdź do mnie – Ukochany – jeszcze raz wszystko Ci daruję!

Choć nie ma Cię dziś blisko mnie –

to wiedz o tym, że zawsze jesteś na serca mego dnie.

 

Swym urokiem oczarowałeś serce me i duszę.

Cóż, ja biedna mam począć, kochać Cię już odtąd muszę!

O Ciebie z Przedwiecznym się wadziłam –

dla Ciebie wiele kopii skruszyłam!

 

Odszedłeś – nie ma Cię już w mym codziennym życiu,

myślę o Tobie w bezsenne noce i przy porannym myciu.

Pozostały po Tobie tylko wspomnień okruchy,

dziś wylewam raz kolejny łzy, tuląc się już nie do Ciebie,

ale do mojej wiernej przyjaciółki – poduchy.

 

Tyle jeszcze niedokończonych spraw…,

rozwiewa z czasem wspomnień wiatr!

Biegnę, by zatrzymać czas –

może jeszcze raz ogarnie miłością nas?

 

Powiedz – jak drogą mam kroczyć, aby trafić do serca Twego? –

bym na nowo wtuliła się w niego…!

Cały świat chcę ofiarować dla Ciebie –

widzę Cię już dziś we śnie, mam nadzieję, że spotkam Cię też w niebie!

o. Sergiusz Ślęzak