Widziane z parkowej ławeczki…!

Drukuj

Zieleni się trawa, soczysta, ożywcza, okala wstęgą zieleni

uroczy stawek – jak rondo kapelusza!

Gdy na niego patrzę, raduje się me serce i dusza się wzrusza.

Fontanna strugami wody staw przyozdabia,

oczy me czaruje, a blask kąpiących się słonecznych promieni, wzrok mój przywabia.

 

Kacza mama na spacer prowadzi swe dzieci,

bacznym swym okiem strzeże je – wzrok za nimi leci!

Kojący śpiew ptaków wycisza mą duszę,

a ja jego pięknem jeszcze raz się wzruszę.

 

Piękno przyrody chwałę Boga głosi,

delikatny deszczyk z nieba barwne kwiaty i ożywczą zieleń hojnie rosi!

Fruwające w przestworzach ptaki się weselą –

zachwycają się kolorami tęczy i kwiatów bielą.

 

Z dala słychać skrzeczące wrony,

siedząc w zieleni drzew – demonstrują swe czarne ogony.

Gołębie brzegiem stawu spacerują,

szukając czegoś dobrego – smacznym kąskiem się delektują!

 

Pod wierzbą płaczącą na prawym brzegu młodzi się całują –

tulą się do siebie i czule się obejmują.

Inni siedząc na ławeczce, sycą się piękna widokiem –

wodząc po drzewach skąpanych zielenią swym rozmarzonym wzrokiem!

o. Sergiusz Ślęzak

Ten wpis został wyświetlony 1,806 razy