Przywołuję w mej pamięci dni z Tobą spędzone –

tęsknię i wodzę wzrokiem, by przywołać te chwile minione…

Choć nie ma Cię obok mnie – Ukochana – to nadal

czuję ciepło Twoich dłoni …

A smak słodkich pocałunków, budzi we mnie piękne wspomnienia,

narastająca nostalgia powoduje, że oko me ze wzruszeniem szczęścia łzy roni…

 

Pamiętasz –  Ukochany – jak tuliłam się do Ciebie ?

Rozpływałam się wówczas w szczęściu i czułam

się tak jakbym spacerowała z Tobą po niebie…

We śnie widzę Ciebie jak w jasny dzień,

gdy nie ma Cię obok mnie – straszny jest mi własny cień!

 

Chcę ofiarować Ci moje myśli i łzy…,

przyjmij – Ukochana – również piękne moje sny…!

Niegdyś w moich snach zakradałaś się do mnie po nocach –

a teraz wszystko straciło sens!

Nie ma Cię już obok mnie, a każdy sen o Tobie budzi mnie z sercem pełnym łez…

 

Ostatnią szansę daję Ci dziś – Ukochany –

jak się nie zmienisz, możesz sobie swoją drogą iść…

Jeśli wszystko co masz, z serca mi dasz –

to Ci przebaczę i jutro na nowo powróci dla nas miłości czas…

o. Sergiusz Ślęzak