Kiedy świat tonie w ciemności grzechu,
Tyś nam ostoją pośród zawiei.
Ty jak jutrzenka oświetlasz drogę,
prowadzisz do Syna światłem nadziei.
Od wszelkich nieszczęść, niepokojów – 
chroń nas o Matko Boża Gromniczna!
Bądź dla nas światłem i nadzieją,
co przez życie wiedzie prosto do bram Nieba.


O Boże mój, gdzie jest moja gromnica?
Oto burze nadchodzą, grzmoty, a niebo obiegła błyskawica.
Postawię ją w oknie mojej duszy  – 
niech moc Boża je powstrzyma i skruszy.


Gdy życie nasze dobiega kresu,
gdy Bóg ostatnie godziny policzy,
niech nam zaświeci jak promienie 
słońca światło gromnicy.
Wśród niebezpieczeństw życia,
gdy trudne nasze drogi,
do Ciebie się uciekamy – Matko Ukochana – 
byś ratowała od nas trwogi.