Pozdrawiam Cię promykiem słońca,
pozdrawiam Cię przez blask miesiąca.
Co kolorami tęczy się mieni,
w nim Twoje lico się rumieni.

 

Pomiędzy nami noc jesieni
jaskrawo gwiazdami świecąca.
Do snu Twoje serce
z lubością kołysząca.

 

Przesyłam ci sen uroczy,
choć me serce dziś w pomroczy.
Bólem przeszyte, żarem tęsknoty!
Szarpię się jak pies na uwięzi,
choć przecież nikt mnie nie więzi!

 

Pomiędzy nami jawi się
noc wrześniowa.
Na falach wiatru płyną
me czułe słowa.

 

Obok Twego okna pochylona brzoza,
szepcze Ci coś do ucha.
Gałąź gałęzi przekazuje to,
co krzepi Twego ducha,
a czego nie wyrazi mowa.

 

W tej przeogromnej ciszy
słyszę szelest nocy.
Wrócę dziś do Ciebie,
wrócę w ten sen uroczy.

 

o. Sergiusz Ślęzak