Dziękuję Ci Ojcze Sergiuszu za piękne dzisiejsze kazanie a także za wiersz o Matce Bożej,który tak pięknie zaakcentował dzisiejszą Uroczystość!

O.SERGIUSZ- piewca piękna codziennego życia,
duchowy przyjaciel.
Veny twórczej i błogosławieństw Bożych
życzy Marta

Film wzruszył mnie do łez , to piękne co Ojciec robi chorzy tego potrzebują,niech Pan Bóg Ojcu Błogosławi.Julita

Dziękując za wiarę, nadzieję i miłość oraz wsparcie zawarte w pięknych wierszach Ojca.

Księże Sergiuszu dziękuję za pomoc duchową w trakcie leczenia i piękna poezję .

Ojcze Sergiuszu ! Dziękuję za piękne wiersze o głębokiej treści pełnych wiary; nadziei i miłości w wiosennym nastroju.Moc serdecznych pozdrowień oraz wdziecznośc za pamięć i wszelkie dobro.Szczęśc Boże.

„…miłość nigdy nie umiera” – z wiersza pt. „Kiedyś spotkamy się…”. Porównałam ten wiersz z drugim „Znikam jak we mgle”. – Otóż, tan sam podmiot liryczny, te same motywy literackie: zranione serce, rozstanie obietnica spotkania w niebie, mgła – pajęczyna…
Sposób obrazowania tego uczucia: najpierw żar, a potem – jeszcze się „tle”… to uczucie nigdy nie wygasło, choć minęły „lata i dni” spędzone w samotności.
Czyż nie jest to piękne?!
Nie sposób nie wspomnieć o formie artystycznej obu wierszy – kunszt poetyckiego wyrazu.
Gratuluję Autorowi – taka głębia i stałość tego pięknego uczucia – to potwierdzenie, że „…miłość nigdy nie umiera”!
Proszę o nowe „klejnoty poetyckie” o tym pięknym darze od Boga, jakim jest MIŁOŚĆ!

K. – pseud. „Przyjaciółka”

Dziękujemy o. Sergiuszowi za pomoc duchową i dar poezji, życzymy dużo sił w tej pięknej posłudze i twórczości…Do zobaczenia:)

Ojcze Sergiuszu.Jak dobrze ze Pan Bog dal nam poete ktory ma wielki dar pisania wierszy.Znajduje w nich radosc,smutek, przyjazn, milosc,otoczeni troskami zycia codziennego,spotkanie z przyroda ktora ubogaca piekno tego swiata stworzonego przez Boga.W wierszach znajdziemy ukojenie dla duszy , spokoju wewnetrznego zaniesione w modlitwie ktora jest drogowskazem w dzien i swiatlem mym w nocy ….piekne slowa uzyte w wierszu „Przytul mnie do swego serca”Pozdrawiam

„Przytul mnie do swego serca..!.” to wiersz, który mnie niezwykle poruszył. Odczytuję go jako swoiste wołanie osoby mocno wierzącej w Boga, całym swym sercem Jemu oddanej, aczkolwiek pogubionej, poszukujacej, być może doświadczającej cierpienia i potrzebującej wsparcia, czyli tytułowego „przytulenia”. Zasługuje na szczególną uwagę ogromna ufność „wołającego”, w to że że wiara w Najwyższego jest jedynym właściwym wyborem, jedyną słuszną drogą, którą może on obrać i którą może podążać w trudnych dla niego chwilach. Wiersz pokrzepiający. Ojcze, choć nie miałam możliwości poznać Cię osobiście, serdecznie dziękuję za Twoją twórczość!